وقتی نیچه گریست

«وقتی نیچه گریست» یکی از رمان‌های نام‌دار روان‌شناختیِ اروین دی. یالوم است که در سال 1992 به زبان انگلیسی نوشته شد. اروین د. یالوم روان‌پزشک و استاد بازنشستهٔ روان‌پزشکی در دانشگاه استنفورد و نویسندهٔ شماری از رمان‌های معروف روان‌شناختی است. این رمان دیدار خیالیِ فریدریش نیچه، فیلسوف آلمانی، و یوزف برویر، پزشکِ وینی را روایت می‌کند. رویدادهای رمان در سال 1882 در شهر وینِ اتریش رخ می‌دهند و این رمان درواقع روایتی است از تاریخِ برهم‌کنشِ فلسفه و روان‌کاوی و رویارویی خیالی برخی چهره‌های مهم دهه‌های پایانی قرن نوزدهم همچون فریدریش نیچه، یوزف برویر و زیگموند فروید.

«وقتی نیچه گریست» آمیزه‌ای است از واقعیت و خیال، جلوه‌ای از عشق، تقدیر و اراده در وینِ خردگرای سدۀ نوزدهم و در آستانۀ تولد دانش روان‌کاوی. فردریش نیچه، بزرگ‌ترین فیلسوف اروپا، یوزف برویر، از پایه‌گذاران روان‌کاوی، و دانشجوی پزشکی جوانی به نام زیگموند فروید، همه اجزایی هستند که در ساختار رمان در هم تنیده می‌شوند تا حماسۀ فراموش‌نشدنی رابطۀ خیالی میان بیماری خارق‌العاده و درمانگری استثنایی را بیافرینند.

جهان کتاب واشنگتن‌پست درباره رمان «وقتی نیچه گریست» نوشته است: «کتابی نیرومند و معتبر. شگفتی در لحظه‌ای جادویی و تکان‌دهنده نهفته است.»

درباره نویسنده

اروین دیوید یالوم (متولد 1931، واشینگتن دی سی، ایالات متحده امریکا)، روان‌پزشک وجودگرا (اگزیستانسیالیست) و نویسنده امریکایی است. در سال 1956 در بوستون در رشته پزشکی و در سال 1960 در نیویورک در رشته روان‌پزشکی فارغ‌التحصیل شد و پس از خدمت سربازی، در سال 1963 استاد دانشگاه استنفورد شد. او جایزه انجمن روان‌پزشکی امریکا را در سال 2002 دریافت کرد.