بینایی

«بینایی» نام رمانی از ژوزه ساراماگو است که در سال 2004 به زبان پرتغالی و در سال 2006 به زبان انگلیسی منتشر شد.

ژوزه ساراماگو نخستین نویسندۀ پرتغالی است که برنده جایزه نوبل ادبیات شده است. آثار او در زمرۀ برترین‌های جهان قرار دارد. رمان‌های «کوری» و «بینایی» از کتاب‌های برتر این نویسنده و مکمل هم هستند. «کوری» و «بینایی» هر دو از بیماری معنوی سخن می‌گویند که فهم بشر را از شناخت نادرست واقعیات نشان می‌دهند.

«بینایی» درحقیقت ماجرای دیگری است برای ساکنان شهری که رمان «کوری» در آن اتفاق افتاده بود.

ساراماگو در رمان «بینایی» نیز برای شخصیت‌ها اسم انتخاب نکرده است. نکتۀ بسیار جالب در نوشتار وی این است که فقط از علامت نقطه و ویرگول استفاده می‌کند و به سایر علائم اعتنایی ندارد.

ژوزه ساراماگو داستان را از یک روز بارانی در یک حوزۀ اخذ رأی شهری شروع می‌کند؛ در همان شهری که واقعۀ کوری رخ داده بود. بار دیگر شخصیت‌ها ظاهر می‌شوند و رمان این‌گونه آغاز می‌شود: «بعدازظهر است و هنوز هیچ‌کس برای دادن رأی به حوزه نیامده است. مسئولان حوزه با نگرانی افراد خانواده خود را به حوزه فرامی‌خوانند، اما گویا کسی قصد رأی دادن ندارد. اما به‌ناگاه حوزه شلوغ می‌شود.»

درباره نویسنده

ژوزه دی سوزا ساراماگو (16 نوامبر 1922–18 ژوئن 2010) نویسنده پرتغالی و برندهٔ جایزهٔ نوبل ادبیات است. او گرچه از سال 1969 به حزب کمونیست پرتغال پیوست، هیچ‌گاه ادبیات را به خدمت ایدئولوژی درنیاورد. ساراماگو گاه در دل داستان‌های خود از جملات طعنه‌آمیزی استفاده می‌کند که ذهن خواننده را از حوادث تخیلی داستان به واقعیت‌های جامعه امروز معطوف می‌کند. نوک پیکان کنایه‌های ساراماگو معمولاً مقدسات مذهبی، حکومت‌های خودکامه و نابرابری‌های اجتماعی است.