عشق سال های وبا

«عشق سال‌های وبا» اثری جاودان و وصف‌ناپذیر از گابریل گارسیا مارکز، بزرگ‌ترین نویسنده کلمبیا و برنده جایزه ادبى نوبل سال 1982 و یکی از عاشقانه‌های معروف جهان رمان است. باید گفت در میان آثار گوناگون مارکز، «صد سال تنهایى»، «پاییز پدرسالار»، «عشق سال‌هاى وبا»، «کسى به سرهنگ نامه نمى‌نویسد» و «ژنرال در هزارتوهاى خود» اهمیت و ارزش ویژه‌اى دارند.

ادبیات امریکای لاتین، تنها در شرح آزادی‌خواهی و مبارزات مردم این منطقه خلاصه نمی‌شود. بسیاری از نوشته‌های نویسندگان بزرگ امریکای لاتین رنگ و بوی عاشقانه دارد؛ عاشقانه‌هایی متفاوت با عاشقانه‌های اروپایی.

«عشق سال‌های وبا» نخستین بار سال 1985 به زبان اسپانیایی منتشر شد و سه سال بعد، آلفرد کنوف آن را به انگلیسی ترجمه کرد.

داستان دربارۀ فلورنتینو، جوانی لاغراندام و نحیف از خانواده‌ای متوسط، است که در کودکی پدرش را از دست داده است و با مادرش زندگی می‌کند. در جوانی، در تلگراف‌خانه مشغول کار می‌شود و وقتی برای رساندن یک تلگراف، به خانه‌ای وارد می‌شود، با دیدن دختر خانواده، فرمینا، عاشق او می‌شود. فرمینا که مادرش را در کودکی از دست داده است، با پدرش زندگی می‌کند. پدرش ثروتمند است و خیال‌های خاصی برای ازدواج دخترش با خانواده‌های با اصل و نسب دارد.

درباره نویسنده

گابریل خوزه گارسیا مارکِز (6 مارس 1927–17 آوریل 2014) رمان‌نویس، نویسنده، روزنامه‌نگار، ناشر و فعال سیاسی کلمبیایی بود. او بین مردم کشورهای امریکای لاتین با نام گابو یا گابیتو (برای تحبیب) مشهور بود و پس از درگیری با رئیس دولت کلمبیا و تحت تعقیب قرار گرفتنش، در مکزیک زندگی می‌کرد. مارکز برنده جایزه نوبل ادبیات در سال 1982 شد.