صد سال تنهایی

«صد سال تنهایی» نام رمانی به زبان اسپانیایی نوشته گابریل گارسیا مارکز است که چاپ نخست آن در سال ۱۹۶۷ در آرژانتین با تیراژ هشت‌هزار نسخه منتشر شد. همه نسخه‌های چاپ اول «صد سال تنهایی» به زبان اسپانیایی در همان هفته نخست کاملاً به‌فروش رفت. ماکز را بیش از سایر آثارش، به خاطر رمان «صد سال تنهایی» می‌شناسند که یکی از کتاب‌های پرفروش جهان است و در سی سالی که از نخستین چاپ این کتاب گذشت، بیش از سی‌میلیون نسخه از آن در سراسر جهان به‌فروش رفت و به بیش از سی زبان ترجمه شد. در سال 1982 کمیتۀ انتخاب جایزۀ نوبل ادبیات در کشور سوئد، به اتفاق آرا، رمان «صد سال تنهایی» را شایستۀ دریافت جایزه شناخت و این جایزه به مارکز تعلق گرفت.

کتاب «صد سال تنهایی»، زندگی شش نسل از خانواده بوئندیا را نشان می‌دهد. سرهنگ آئورلیانو بوئندیا نخستین فرزند اورسولا و خوزه آرکادیو بوئندیاست و در دهکده ماکوندو به‌دنیا می‌آید؛ جایی که تمام اتفاقات داستان رخ می‌دهند و شخصیتی می‌سازند فاقد هرگونه احساس، بدون ترس، نفرت یا عشق و شخصیتی که بارها و بارها از مرگ می‌گریزد تا شاهدی بر تمام تغییرات و پلی بین سنت و مدرنیته باشد.

مارکز در رمان «صد سال تنهایی» وضعیت جغرافیایی و آداب و رسوم بومیان سرخپوست امریکای لاتین را به‌خوبی تصویر کرده است؛ گویی آیینه‌ای در برابر ملتش گرفته است تا همه ویژگی‌های آن‌ها را بنمایاند. اعتقادات باستانی‌‌ همه در این اثر به‌خوبی آشکار است. اثبات وجود عشق و قدرت پایان‌ناپذیر آن نکته‌ای است که مضمون اصلی این رمان را رقم می‌زند و بسیار چشمگیر بیان شده است.

درباره نویسنده

گابریل خوزه گارسیا مارکِز (6 مارس 1927–17 آوریل 2014) رمان‌نویس، نویسنده، روزنامه‌نگار، ناشر و فعال سیاسی کلمبیایی بود. او بین مردم کشورهای امریکای لاتین با نام گابو یا گابیتو (برای تحبیب) مشهور بود و پس از درگیری با رئیس دولت کلمبیا و تحت تعقیب قرار گرفتنش، در مکزیک زندگی می‌کرد. مارکز برنده جایزه نوبل ادبیات در سال 1982 شد.