بابالنگ دراز

«بابا لنگ‌دراز» ابتدا به صورت دنباله‌دار در مجلۀ امریکایی «خانۀ بانوان» منتشـر می‌شد که سـرانجام در سال 1912 به صورت کتاب منتشـر شد و به فروش بالایی دست یافت. این داستان ماجراهای قهرمانش را که دختـری جوان به نام جودی آبوت است، در سال‌های تحصیل در کالج روایت می‌کند. جروشا آبوت دختر یتیمی است که برخلاف روال عادی پرورشگاه تا هجده‌سالگی در آنجا مانده، اما یکی از خیّرین پرورشگاه او را به دانشگاه می‌فرستد و داستان «بابا لنگ‌‌دراز» درواقع نامه‌های جروشا به این خیّر است. او در این نامه‌ها از روزمرگی‌ها و هیجانات زندگی جدیدش برای او می‌نویسد؛ زندگی‌ای‌ که پر از تجربه‌های جدید، لذت‌بخش و توأم با احساسات گوناگون است.

این کتاب، تنها اثر داستانی ساده نیست، بلکه برانگیزانندۀ تحرکی برای بهبود وضعیت نگه‌داری از کودکان یتیم نیز هست. در سال 1914 نمایشنامه موفقی از آن با اقتباس خود وبستـر روی صحنه رفت. تاکنون چندین فیلم سینمایی و برنامۀ تلویزیونی از روی این کتاب ساخته شده ‌است که از جملۀ آن می‌توان به فیلمی صامت با بازی «مری پیکفورد» اشاره کرد که در سال 1919 ساخته شد. وبستـر در سال 1914 «دشمن عزیز» را به عنوان دنباله‌ای برای «بابا لنگ‌دراز» منتشـر کرد.

درباره نویسندگان

آلیس جین چندلر وبستر (24 ژوئیه 1876-11 ژوئن 1916) بانوی رمان‌نویس و نمایشنامه‌نویس امریکایی بود که آثار برجسته‌ای چون «بابا لنگ‌دراز» (1912م) و «دشمن عزیز» (1915م) را به رشته تحریر درآورده است. جین وبستـر سبکی ساده و روان داشت و دیدگاه‌های اجتماعی و سیاسی خود را در نوشته‌هایش مطرح می‌کرد. از خصوصیات سبک وی این است که مخاطبانش در محدودۀ سنی خاصی قرار نمی‌گیرند. از این دیدگاه شیوۀ نگارش جین وبستـر بسیار شبیه مارک توین است.