بیگانه

«بیگانه» رمانی نوشته آلبر کامو نویسنده فرانسوی در سال ۱۹۴۲ است. مضمون و چشم‌انداز آن اغلب به عنوان نمونه‌ای از فلسفه پوچ‌انگار و اگزیستانسیالیسم ذکر می‌شود؛ گرچه خود کامو مورد دوم را رد می‌کند. این اثر برنده جایزه نوبل ادبیات ۱۹۵۷ شد.

کتاب داستان مردی درون‌گرا به نام مرسو را تعریف می‌کند که مرتکب قتلی می‌شود و در سلول زندان در انتظار اعدام خویش است.

داستان به دو قسمت تقسیم می‌شود:

در قسمت اول، مرسو در مراسم تدفین مادرش شرکت می‌کند و درعین‌حال، هیچ تأثر و احساس خاصی از خود نشان نمی‌دهد. داستان با ترسیم روزهای بعد، از دید شخصیت اصلی داستان ادامه می‌یابد. مرسو به عنوان انسانی بی‌اراده در زندگی ترسیم می‌شود. او هیچ رابطهٔ احساسی بین خود و افراد دیگر برقرار نمی‌کند و در بی‌توجهی و پیامدهای حاصل از آن زندگی‌اش را سپری می‌کند. او از اینکه روزهایش را بدون تغییری در عادت‌های خود می‌گذراند، خشنود است؛

در قسمت دوم کتاب، محاکمهٔ مرسو آغاز می‌شود. شخصیت اول داستان برای نخستین بار با تأثیری که بی‌توجهی او بر دیگران می‌گذارد روبه‌رو می‌شود و اتهام راستِ بی‌خدا بودنش را بدون کلامی می‌پذیرد.

آلبر کامو در این رمان، آغازی برای «فلسفهٔ پوچی» خود که بعدها به‌چاپ می‌رسد، فراهم می‌آورد.

درباره نویسنده

آلبر کامو (7 نوامبر 1913–4 ژانویه 1960) نویسنده، فیلسوف و روزنامه‌نگار فرانسوی برنده جایزه ادبی نوبل است. کامو در سال ۱۹۵۷ به خاطر آثار مهم ادبی که به‌روشنی به مشکلات وجدان بشری در عصر حاضر می‌پردازد، برنده جایزه نوبل ادبیات شد. آلبر کامو پس از رودیارد کیپلینگ، جوان‌ترین برنده جایزه نوبل و همچنین نخستین نویسندهٔ زاده قاره افریقاست که این عنوان را کسب کرده است.